wuguanjie

Ne tuhaf bir kitap. İlk yarı David Lodge veya Kingsley Amis gibi - kuru İngiliz zekâ, keskin sosyal hiciv ve iddialar için sabırsız - ve ikincisi düşünebileceğim başka bir kitap gibi değil. Arsa ve karakter düzeyinde, Dyer iki yarıya bağlı olup olmadığını bile netleştirmez (olduklarını ima etmesine rağmen), ancak bazı daha geniş temalar devam eder ve sesi her zaman çekici olur. Burada muazzam bir duygusal aralık var, ama asla abartılı değil; kitap kahkahalarla yüksek sesle komik olsa bile (ki çoğu zaman öyledir), anlatıcı hüzünlü, neredeyse perili bir karakteri korur. Bu çok incelikli bir şekilde yapıldı ve Dyer'in okuduğum diğer tek kitabı But Beautiful'daki en sevdiğim hikayeleri hatırlattı. BB'yi sevdiğim kadar, bunu daha da beğendim.

2020-01-30 03:53